Iedere middag, twaalf uur, in de felle zon, komt God tot
mij in een bord dunne pap.
In iedere korrel herken ik Hem, ik proef Hem in
iedere hap.
In elke slok ben ik één met Hem, want Hij houdt mij in leven met
een bord dunne pap.
Ik wacht tot ’s middags twaalf uur, en weet nu dat Hij
komt: weer een dag blijf ik in leven!
Jij bent het die God naar mij stuurt als
een bord dunne pap.
Ik weet nu dat God van me houdt, en dat jij dat mogelijk
maakte.
Ik weet nu ook wat het betekent: dat God de wereld heeft liefgehad,
zozeer dat Hij zijn Zoon heeft gezonden.
Iedere middag weet ik dat. Door jou.
Uit een vluchtelingenkamp van Tamils
Geen opmerkingen:
Een reactie posten